Στό ισόγειο τού Μοναστηριού, εκτός από το σπήλαιο της Θεοτόκου μέ τόν Ναό βρίσκεται ή παλιά τραπεζαρία, στήν οποία οί προσκυνητές τής Μονής μπορούνε νά πάρουν το πρωινό τους και ή μικρή κουζίνα, τό γραφείο τού Ηγουμένου και διάφορες αποθήκες. Εδώ συναντούμε και τήν μικρή έκθεση τής Μονής μέ τήν διακονητή κ. Ελένη οπού πωλούνται και διάφορα εργόχειρα γιά οικονομική ενίσχυση τής Μονής. Στήν αυλή τού ισογείου υπάρχουν αρκετά δέντρα, στα οποία βρίσκουν, τήν νύχτα κυρίως, καταφύγιο πολλά πουλιά. Έτσι, άν βρεθεί κάποιος στό Μοναστήρι το βράδυ ή τά χαράματα θα απολαύσει τήν υπέροχη συναυλία τών φτερωτών τραγουδιστών, που υμνούν καί αυτά καί δοξολογούν ακατάπαυστα τόν Άγιο καί τόν Θείο Δημιουργό γιά τό καταφύγιο πού τούς παρέχουν καί τούς ευχαριστούν ακατάπαυστα.

​

Ανεβαίνοντας τή σκάλα, πάνω από τόν Ναό - σπηλιά τής Θεοτόκου, βρίσκουμε στά δεξιά μας τόν Ναό τού Αγίου Γερασίμου, που περιγράψαμε παραπάνω. Στήν είσοδο βρίσκουμε τήν λιτή. Εδώ ανοίγουν πόρτες πού οδηγούν σέ δύο κελλιά.

Το εσωτερικό του Ναού είναι στολισμένο μέ τοιχογραφίες πού παριστάνουν μορφές Αγίων πού έζησαν στήν Μονή ή κοντά σ´αυτήν, στήν ευρύτερη περιοχή τών ερήμων τής Νεκράς Θάλασσας και τού Ιορδάνου, καθώς καί άλλων περιοχών.

Στόν πρώτο όροφο συναντούμε επίσης κελλιά, το αρχονταρίκι, τήν κουζίνα καί τα αποχωρητήρια. Στίς βεράντες υπάρχουν ξύλινα κάγκελα. Στόν δεύτερο όροφο βρίσκεται τό κελλί τού Ηγουμένου και τρία δωμάτια.

​

Ή Μονή αποτελεί ένα άπαρτο κἀστρο τής Ορθοδοξίας καί τού Ελληνισμού. Ό προσκυνητής νιώθει θρησκευτική καί εθνική συγκίνηση αντικρύζοντας τήν γαλανόλευκη καί τήν σημαία τού Πανάγιου Τάφου να κυματίζουν περήφανα στό καμπαναριό τού Ναού, στήν μέση τής απόμερης ερήμου. Όταν φυσά ό αέρας, βλέπεις τίς σημαίες νά προσπαθούν νά φύγουν από τόν ιστό τούς, έτοιμες νά πετάξουν πρός τά ουράνια καί τήν αιωνιότητα οδηγώντας μαζί τούς καί τίς πονεμένες καί φλογισμένες ψυχές, που λαχταρούν νά αντικρύσουν τόν προαιώνιο δημιουργό.

​

Στούς ορθόδοξους επισκέπτες γίνεται λεπτομερής ξενάγηση και ομιλία στόν κυρίως Ναό τής Μονής. Με τήν ομιλία διαφωτίζονται πάνω σέ θέματα τής σύγχρονης Ορθοδοξίας, αποκομίζουν σημαντική ψυχική ωφέλεια και παρόλο πού ή ομιλία μπορεί νά διαρκέσει καί μία ώρα, παρόλο τόν αφόρητο καύσωνα, κανείς δέν θέλει να φύγει καί όλοι παρακαλούν νά μήν τελειώσει ή ομιλία. Οί διψασμένες ψυχές ρουφούν σάν σφουγγάρια τόν λόγο τού Θεού, ετφραίνονται και παρηγορούνται.

​

Όταν εισέρχονται στήν Μονή ορθόδοξοι προσκυνητές αντηχούν χαρμόσυνα και θραμβευτικά οί κωδωνοκρουσίες τών καμπανών τής Μονής καλωσορίζοντας τους. Τό ίδιο γίνεται καί κατά τήν αναχώρηση τους. Είναι ένα αρχαίο έθιμο καί τυπικό πού τηρείται καί σέ ορισμένα Μοναστήρια τού Αγίου Όρους καί σέ μερικές άλλες περιοχές. Οί καμπάνες σήμερα είναι πολύ μελωδικές καί κινούνται μέ ηλεκτρισμό. Είναι δώρο. Ό μαγαλοπρεπός καί κατανυκτικός τους ήχος φέρνει στήν μνήμη μας τίς παλιές καλές μέρες τής Μονής, όταν είχε πληθώρα μοναχών καί έσφυζε από ζωή καί μάς υποβάλλει πνευματική καί ψυχική ανάταση πρός τά ουράνια καί τόν λαμπρό θρόνο τού Δικαιοκρίτη Δημιουργού "πάσαν τήν βιοτικήν απωθώμενοι μέριμναν".